PROLOG

Nie zawsze jestem grzeczna. Czasem lubię się zabawić. Tworzyć chore relacje między ludźmi. Bawić się uczuciami innych osób. Zmieniac chłopaków jak rękawiczki. Palić, pić. Sprawiać, aby wszyscy się mnie bali.
Ale nie w domu.
Dla rodziców jestem aniołkiem. Grzeczna, posłuszna, obowiązkowa i kochająca wszystkich. Nie wiedzą jak bardzo się zmieniłam. Jak zmieniałam się od tamtego dnia.
To zaczęło się bardzo dawno. Odkąd mój brat przyjaźnił się z Bieberem. Tak. Dobrze usłyszeliście. Mój brat, Jake odkąd pamiętam był najlepszym przyjacielem Biebera. A ja jak głupia zakochałam się w nim. Nie wiem, jak to się stało. Zdałam sobie z tego sprawę, gdy miałam 10 lat. Byłam takim dzieckiem. Nie wiem, jak Bieber mógł tak namieszać mi w głowie.
Przecierz dziesięcioletnie dzieci się nie zakochują!
Nie mam pojęcia, dlaczego, ale pokochałam jego wygląd, głos, charakter. Mimo, że rozmawiał ze mną tylko raz. Chodź tego nawet nie można było nazwac rozmową.
Przyszedł do naszego domu, gdy nikogo innego nie było. Zadzwonił do drzwi, a ja zastanawiałam sie, czy otworzyć. Spojrzałam w lustro. Dziecko - pomyślałam i nie otwierałam.  Ale Bieber ciągle dzwonił. W końcu otworzyłam.
-Hej. Jest twój brat? – Zapytał, a mnie serce zaczęło mocniej bić.
Potrząsnął swoimi włosami i uśmiechnął się do mnie. Tak to mnie! Zastanawiałam się, co mam zrobić. Jak powiem, że go nie ma to sobie pójdzie, a ja nie chciałam, żeby sobie szedł. Ale nie mogę powiedzieć, że jest, jak go nie ma.
-Nie ma go. – Powiedziałam, a Bieber zaczął się odwracać. – Czekaj. – Powiedziałm i znów spojrzał na mnie. – Jak chcesz, to możesz na niego poczekać. – Oznajmiłam i uśmiechnęłam się niepewnie.
Ale on tylko puścił do mnie oczko i odszedł. Co ja sobie myślałam! Miał trzynaście lat! A ja dziesięć.
Rok później wyjechał i stał się super gwiazdką popu. I za to go znienawidziłam. Wyjechał. I nigdy nie wrócił. Codziennie patrzyłam na jego zdięcia i czytałam o wszystkim, co z nim związane. Własnie po jego wyjeśdzie zaczęłam się zmieniać.
Postanowiłam, że przestane być dzieckiem. Będę dorosła i będę łamać innym serca tak, jak on złamał mi. Od tamtej pory zaczęłam się malować. Pudru ani fluidu na twarz nie nakładałam. Miałam idealną cerę. Za to oczy podkreślałam czarną kredką, lub cieniem, a usta malowałam bardzo kolorowo. Włosy przefarbowałam na blond, jasny blond. Zrobiłam sobie prosta grzywkę, dbawam o paznkocie i zaczęłam chodzić na obcasach. I coraz bardziej udawałam kogoś, kim nie jestem. Zamknęłam się w sobie. Przestałam mieć dystans do siebie i zaczęłam robić wysztko, co mi się zywnie podoba.
 Teraz mam czternaście lat i wiem, że Bieber zapomiał o mnie, o moim bracie i o tym mieście. Jego dziadkowie odwiedzali go od święta, ale on nigdy ich nie odwiedzał. I umarli. Nawet wtedy kazał przewieść ich ciała do LA. Jakby zapomniał o tym, że miał życie zanim stał się słwany, zanim tyle dziewczyn się w nim zakochało. Zanim miał tyle pieniędzy. Zanim poznał Selenę Gomez. Na szczeście już z nią nie jest. Selena go zdradziła. Przyłapał ją jak spała z Ryan’em – jego najlepszym przyjacielem. Zostawił ją i podobno popadł w depresję. Stało się to tydzień temu. Od tamtej pory świat o nim nie słuszy, a Bieber pojechał do miasta w którym dawno nie był, aby odpocząć od sławy i paparazzi.
Dniami i nocami zastanawiałam się, gdzie pojechał.
Pewnie do Europy. Tam się uspokoi, a potem znów wróci do swojego zycia gwiazdy.
Lecz on chciał inaczej. Pojechał do Stratford – miasta, w którym mieszkam.

__________________________________________________________________________________

Trochę się pozmieniało... 

Jenny ma 14 lat i jest rok 2011, więc Bieber ma 17 lat. 

Gdyby gdzieś było napisane, że Jenn ma 15 lat, to przepraszam. I jeszcze jedno: Nazywać ją będę 'Jenn' i 'Jen', więc niech nikt nie pomyśli, że podwójnie nacisnęłam 'n'. (Pewnie takie wpadki będą w innych słowach)

A teraz:

Jak się podoba? 

Oczywiście prolog jest krótszy niż rozdziały. 

X.O.X.O.